مسعود حسین میرزایی*: در روزگاران قدیم بازی‌های بومی و محلی در همه نقاط کشور در آیین‌ها و جشن‌ها و مناسبت‌ها بین خانواده‌ها و اقوام انجام می‌شد که پرداختن به این بازی‌ها نه تنها نشاط و شادابی برای خانواده‌ها به ارمغان می آورد بلکه باعث انسجام و تکیه بر روحیه جمعی نگری می‌شد.

مسعود حسین میرزایی

این روزها متاسفانه با وجود هجمه رسانه‌ها‌، بازی‌های رایانه‌ای‌، شبکه‌های اجتماعی و دنیای مجازی نشاط جمعی از میان خانواده رخت برچیده و همه به سمت بازی‌های انفرادی گراییده‌اند.

اگر بخواهیم توسط بازی‌های بومی محلی، سبک زندگی مردم را تغییر دهیم، و بخشی از اوقات فراغت آنها را در سطح کلان جامعه، به این بازی‌ها اختصاص دهیم، نیازمند تغییرات بنیادی در زیرساختهای تربیت بدنی هستیم.

بدین منظور ابتدا باید تولید محتوای مربوطه را، به دانشگاه‌ها و مراکز تولید علم بسپاریم. سپس با تجدیدنظر در سرفصل‌های درس تربیت بدنی مقاطع مختلف مدارس، و واحد تربیت بدنی عمومی 1 و 2 دانشجویان و نیز گنجاندن تعدادی واحد بازی‌های بومی محلی در سرفصل دروس دانشجویان رشته تربیت بدنی، نسل جوان را با این رشته‌ها آشنا کنیم.

در این مقطع، نوبت به فدراسیون‌هاست، که با اجرای مسابقات ملی، رغبت جوانان را به این رشته‌ها دو چندان کنند. ورزش ادارات و مناطق مختلف شهرداری‌ها نیز نقش مؤثری را در این برهه زمانی، عهده‌دار خواهند بود.

وقتی آشنایی اکثریت مردم با این رشته‌ها به سطح قابل قبولی رسید، رسانه‌ها با پخش مسابقات و تبلیغات این رشته می‌توانند تأثیرگذاری را کامل کرده و پیام فرهنگ تولید شده را به اقصی نقاط کشور برسانند.

بعد از طی شدن این مراحل، بدون شک تغییر سبک زندگی مردم و گنجانده شدن بازی‌های بومی- محلی در اوقات فراغت مردم، به شکل محسوسی قابل مشاهده خواهد بود.


* دبیر اجلاس و جشنواره بین‌المللی میراث فرهنگی ناملموس

کد خبر 281041

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha